گريس ها:
گریس یک محصول نیمه مایع تا جامد است که از پراکنده کردن مادۀ سفت کننده در روغن پایه به دست می آید. در بيشتر موارد به منظور ایجاد و تقویت بعضی از خواص، به آن مواد افزودنی اضافه می کنند. به لحاظ تاریخی در مصر باستان در حدود 1400 سال قبل از میلاد مسیح از مخلوط کردن روغن زیتون و آهک چنین روانسازهایی تهیه میکردند و برای روانکاری محور چرخهای ارابه های چوبی از آن استفاده مي كردند. امروزه با پیشرفت صنعت، گریسهای متنوعی با کارایی های متفاوتی تولید میشود. اجزای تشکیل دهندۀ گریس عبارتند از یک سیال پایه(عموما روغن های پایه)، صابون و غلظت دهنده ها به همراه انواع افزودنی ها مانند بهبوددهندۀ گرانروی، ضدخوردگی، ضداکسیداسیون، ضدکف و... تا خواص مورد نیاز را فراهم سازنداين مواد در هنگام فرايند روانكاري، تحت تأثير فشار به حالت مايع درمي آيند و با تمام شدن فرايند، حالت جامد خود را باز مي يابند.
كاربرد گريسها به نوع صابوني كه در توليد آنها به كار ميرود، بستگي دارد و بر این اساس در کاربردهای عمومی چهار نوع گريس وجود دارند:
گریس پايه كلسيم مقاومت خوبي در برابر آب دارد ولي دماي زیاد را تحمل نمي كند. از اين گريسها، براي روغن كاري پمپها استفاده میشود. گریس پایه سدیم اگرچه مقاومت حرارتی خوبي دارد و در بلبرينگها نیز استفاده میشود، ولي نسبت به آب، مقاومت كمي دارد .
از جمله خواص عمومي گريسها ميتوان به موارد زير اشاره كرد:
روانکاری با گریس نسبت به روانکاری با روغن مزایایی دارد که عبارتاند از:
جهت انتخاب گریس مناسب برای کاربردهای مختلف توجه به نکات زیر ضروری است:
تهیه گریس
در صنعت مطابق تصویر زیر، پس از ساخت صابون، مواد به داخل دستگاه پخت گریس به نام »کتل« انتقال یافته و سپس روغن به آن افزوده میشود.
این دستگاه مشابه اتوکالو عمل میکند با این تفاوت که تحت فشار قرار نمیگیرد. در زمان پخت، صابون در داخل روغن به صورت بلورهای ریز درآمده و مخلوطی به حالت ژلاتینی به وجود می آورد.
رشد بلورها در روغن از عمده و حساسترین مراحل پخت گریس است. اگر از مواد اولیه به ویژه روغن پایه نامرغوب استفاده شود، ساختار بلورهای به وجود آمده ضعیف شده و در زمان کارکرد در شرایط عادی و یا سخت، صابون از روغن جدا و گریس خاصیت روانکاری را از دست خواهد داد.
بازگشت به لیست اخبار